10. Galicië

Het duurt steeds langer dat opstaan van ons. Hebben sterk te neiging te blijven liggen. Duurt ook wat langer voor we op gang komen. Het verhaal van de laatste loodjes. We proberen alles zo relaxed mogelijk te doen en laten ons niet opjutten door vroeg vertrekkende pelgrims. Ze zorgen er wel voor dat we te vroeg wakker zijn. Als laatste uit de herberg vertrekken is voor ons niet nieuws. Vertrekken en opzoek naar iets wat op een ontbijt lijkt. Spanjaarden nemen het niet zo nauw wat de tijd betreft en zo kan de belofte dat het café op 8 uur opengaat zomaar veranderen in een uur op 9, voor ons  te laat is om hierop te wachten. We starten dan maar met een muesli-reep en drinken wat water en dan maar hopen dat we onderweg nog iets te bikken kunnen krijgen. Soms zit het mee en zien we een rijdende bakker in één van de gehuchtjes en/of verkoopt een particulier wat te drinken. 

Galicië, land van, ja waarvan eigenlijk. Groen is de kleur. Overal groen in alle tinten. Dat duidt op vochtigheid en inderdaad, het is een provincie met veel regen. Wij maken er kennis mee. Twee dagen achtereen starten we met regen. Wanneer we steile hellingen op klauteren komt het water ons als een rivier tegemoet. De regenkleding voldoet, maar dat neemt niet weg dat alles klam en koud is wanneer we in de herberg aankomen. Geen verwarming natuurlijk. Het belooft weer een koude  nacht te worden.

We kunnen niet zeggen dat Santiago met rasse schreden nadert, daarvoor is ons tempo te traag. Toch schiet het op en gloort de finish aan de denkbeeldige horizon, die er gelukkig zonnig uitziet. Zonder ongelukken zullen we over enkele dagen voor de kathedraal staan.